Over mij en mijn tussenjaar

Toen ik vorig jaar in 6VWO zat, was ik natuurlijk druk bezig met mijn studiekeuze. Vanuit school werd daar ook wel op aangedrongen: je moest een goede keuze maken en het liefst eigenlijk ook wel een studie kiezen waar je wat mee kon. Ik heb eindeloos veel open dagen bezocht en veel over studies gelezen, maar er was geen enkele studie die er voor mij uit sprong. Op een dag las ik over de studie politicologie, een studie waarbij je leert over politieke verschijnselen en relaties en conflicten tussen of binnen landen. Het leek me best interessant om zoiets te doen en uiteindelijk heb ik me maar ingeschreven, dit was tenslotte het enige dat een beetje bij mij paste. Gaandeweg raakte ik steeds meer overtuigd van deze keuze, wat achteraf eigenlijk een soort tunnelvisie bleek te zijn.

Een paar weken voor de eindexamens kreeg ik opeens een paniekmoment: was dit wel de goede studie? Zag ik mezelf dit wel doen? Wilde ik toch niet iets anders? Wilde ik überhaupt wel studeren? Ik heb er toen intensief met mijn ouders over gesproken en voelde toen een enorme last van mijn schouders vallen: ik hóefde helemaal niet te studeren. En ik hoefde al helemaal geen studie te doen met zogenaamd goede toekomstperspectieven. En zo besloot ik die avond om nog maar even niet te gaan studeren.

Mijn examens haalde ik met de hakken over de sloot (behalve dan mijn acht voor wiskunde, hier ben ik stiekem nog steeds heel trots op, aangezien ik in de lessen alleen maar vieren en vijven haalde) en toen brak de ultieme vrijheid aan: drie maanden zomervakantie en een heel ongeschreven jaar vol mogelijkheden. Ik ging meerdere keren op vakantie en had de tijd van mijn leven, maar toen in september iedereen weer naar school ging, zat ik thuis... 

Bron: Tumblr

Gelukkig kon ik meerdere dagen in de week gaan werken bij lunchcafé Tati, waar ik al een bijbaantje had, zodat ik in ieder geval geld kon verdienen en nuttig bezig kon zijn. Maar de rest? Ik besloot van me af te gooien dat ik nuttige dingen moest doen, ik had dit jaar tenslotte helemaal voor mezelf. Maar dat was moeilijker dan verwacht. Ik was onbewust steeds op zoek naar iets nuttigs. Iemand helpen, iets opruimen, klusjes doen in huis, zoveel mogelijk proberen te werken enzovoort. Waarom lukte het me niet om gewoon een hele dag lui op de bank een serie te kijken of een boek te lezen?

Het bleek een proces waar veel tijd voor nodig was. Onbewust haalde ik altijd maar zogenaamde verwachtingen van anderen in mijn hoofd en probeerde ik hieraan te voldoen. Iets dat ik me blijkbaar op de middelbare school ook al behoorlijk eigen had gemaakt. Graag had ik hier op één moment geheel afstand van gedaan, maar dat bleek niet zo makkelijk als dat het lijkt. Het kostte me veel tijd om simpelweg mijn nieuwe levenswijze te leren kennen.

Ik besloot een berg boeken te kopen en las ze allemaal uit in hele korte tijd. En toen pas ervoer ik hoe heerlijk het is om niks te doen, en vooral om niks te hoeven van jezelf. En ja, zo kreeg ik de smaak te pakken. Ik begon met het kijken van series en bezocht verschillende musea. Stukje bij beetje nam ik meer tijd voor mezelf en het beviel me ontzettend goed. Ik had het gevoel mezelf steeds beter te leren kennen.

Bron: Tumblr

De onvermijdelijke vraag als je vertelt dat je een tussenjaar hebt, is: 'Oh, ga je dan ook op reis?'. 'Tja, nou, ja, uhm, weet ik niet.' Ik wist het echt niet. Natuurlijk wilde ik graag reizen. Maar waar heen? Hoe? Met wie? Wanneer? Hoe lang? Vond ik het stiekem ook niet gewoon lekker om het hele jaar rustig aan te doen en thuis te zitten? Niet noodgedwongen veel hoeven werken zodat ik op reis kon? Ja, eigenlijk wel. En zo besloot ik in het eerste halfjaar om maar gewoon thuis te blijven. Niks hoefde. Op reis dus ook niet. Maar later begon het toch te knagen..

Ik was inmiddels druk bezig geweest met mijn studiekeuze en had me eindelijk ingeschreven voor een studie waar ik helemaal achter stond: culturele antropologie in Utrecht. Een studie die me écht gaaf leek. Niet omdat je er makkelijk een baan mee krijgt, maar omdat het is waar mijn hart ligt: onbekende culturen, volken en gebruiken. En ja, toen wilde ik toch wel op reis. Ik hoorde dat er aan mijn toekomstige studie een onderzoek in Zuid-Amerika verbonden is en dat je daar verplicht Spaans voor moet spreken. En zo was mijn reis-idee geboren: ik ging op reis om Spaans te leren. 

Maar op reis naar Zuid-Amerika is duur. En bovendien best ver van huis. En ja, in Spanje spreken ze natuurlijk ook Spaans. En is de samenleving Westers. Dus ja, noem me een gemaksdier, maar stiekem wilde ik toch liever naar Spanje dan naar Zuid-Amerika. En zo ben ik gaan zoeken naar reisorganisaties die taalreizen organiseren. Ik heb honderdduizend prijzen vergeleken en kwam uiteindelijk uit bij StudyTravel, een fijn bedrijf gespecialiseerd in taalreizen en bovendien gevestigd in mijn stadje Nijmegen. 

Bron: Tumblr

Maar Spanje is best groot. Dus waar ga je dan heen? Barcelona en Madrid vielen af, die steden vond ik te groot en te toeristisch. En alle kleine badplaatsen en feestvakantie-steden ook. Daar wil ik nog niet dood gevonden worden. Uiteindelijk werd het Valencia.

Vanaf 3 mei zal ik dus Valencia wonen. In een soort studentenhuis met andere taalstudenten: mensen uit de hele wereld die ook graag Spaans willen leren. En zal ik van 's ochtends half tien tot 's middags half drie naar school gaan. En de rest van de tijd? Die is er om nog meer Spaans te leren en vooral veel leuke dingen te doen. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar stiekem vind ik het ook best spannend.

Valencia
Bron: Tumblr

Ik kan het jullie allemaal aanraden om een tussenjaar te nemen. Echt waar. Of je nou al weet wat je wilt gaan doen of nog twijfelt. Of je nou al gestudeerd hebt of dat nog gaat doen. Zelfs al heb je een vaste baan. Een jaar tot jezelf komen en jezelf alle ruimte geven is het beste dat je kunt doen. Eindelijk ruimte om dingen te doen waar je eerder geen tijd voor had. Om kanten en interesses van jezelf te ontdekken die je nog niet kende. Om heerlijk écht uit te rusten. Om iets te leren wat je écht wilt leren. Om stapels boeken te lezen. Om te reizen. Om nieuwe mensen te ontmoeten. Het is één van de beste keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. Dat weet ik zeker.

Heb je vragen, opmerkingen, tips of suggesties? Laat hieronder een reactie achter!

Liefs,
Wies