1. Het mooie weer. Ik hoefde nooit na te denken of ik wel lopend of op de fiets naar school kon: zelfs 's ochtends om 9 uur was het al 25 graden en het heeft maar drie keer geregend in twee maanden tijd.
2. Mensen hadden nooit haast. Niemand liep gehaast over straat, niemand drong voor bij de kassa, niemand keek steeds op z'n horloge. Het is zo heerlijk om geen haast en stress om je heen te hebben, dan heb je er zelf ook minder last van. Sinds in terug ben ga ik steeds expres in de langste rij bij de kassa staan, gewoon om het idee. Mensen leven daar ook anders samen met elkaar. Er is zoveel meer respect voor oude mensen, bijvoorbeeld. Het Nederlandse fenomeen van groepjes jongeren die 's avonds rondhangen op hun scooters en onschuldige meisjes naroepen, bestaat niet eens in Spanje.
3. Het op mezelf wonen. Inmiddels woon ik weer een aantal dagen bij mijn ouders, en hoewel ze me niks opleggen of verbieden, het is toch anders. Ik kan niet meer tot op het laatste moment beslissen wat ik ga doen, als je met andere mensen woont moet je toch rekening houden. Natuurlijk vind ik het niet erg om weer terug te zijn en heeft het ook voordelen om thuis te wonen, maar als je eenmaal geproefd hebt van het onafhankelijke, is teruggaan soms toch lastig.
4. Dat er altijd mensen op straat waren. Als je in Nederland na 9 uur over straat rijdt, vooral in woonwijken, zie je enkel een handjevol mensen dat hun hond uitlaat. In Spanje leeft iedereen op straat. Mensen wonen in kleine huizen en het is altijd mooi weer, dus er is geen reden om niet naar buiten te gaan. De sfeer is relaxt en het is gezellig op straat. In Nederland leeft iedereen zo op zichzelf, de sfeer op straat is ver te zoeken. Ook het buiten de deur eten, van ontbijt tot diner, is zoveel normaler in Spanje. Dingen zijn goedkoper, terrasjes zitten altijd vol. Iedereen maakt daar tijd voor.
5. De mensen met wie ik was. Ook al waren we allemaal heel erg verschillend, we hadden ook iets gemeenschappelijk: we waren allemaal alleen. En dat bindt. Iedereen heeft iemand nodig. Je kunt niet alles alleen beleven. Het was zo fijn om deze twee maanden te beleven met geweldige mensen en het is zo gek om elkaar dan opeens niet meer elke dag te zien.
Voorlopig was dit, denk ik, het laatste berichtje op deze blog. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen en voor jullie lieve berichtjes. Ik heb een geweldige tijd gehad in Spanje en ik had dit nooit willen missen. Ondanks dat ik het doodeng vond en het niet altijd makkelijk was, ben ik zo blij dat ik dit gedaan heb.
