Vijf dingen die ik mis aan Valencia

Ik heb het altijd als ik op reis ben geweest: een soort van zwart gat waar ik in val na thuiskomst. Alles wordt in één keer weer gewoon en gestructureerd. Het zomerse gevoel verdwijnt en de mensen met wie je het fijn hebt gehad rollen ook weer in hun normale leventje. Eigenlijk lijkt alles één grote droom en val je weer keihard terug in je oude leven. Als ik dit al heb na twee weken Italië, kun je je voorstellen hoeveel erger het is na twee maanden Spanje. Daarom een heimwee-lijstje van vijf dingen die ik mis aan Valencia:

1. Het mooie weer. Ik hoefde nooit na te denken of ik wel lopend of op de fiets naar school kon: zelfs 's ochtends om 9 uur was het al 25 graden en het heeft maar drie keer geregend in twee maanden tijd.

2. Mensen hadden nooit haast. Niemand liep gehaast over straat, niemand drong voor bij de kassa, niemand keek steeds op z'n horloge. Het is zo heerlijk om geen haast en stress om je heen te hebben, dan heb je er zelf ook minder last van. Sinds in terug ben ga ik steeds expres in de langste rij bij de kassa staan, gewoon om het idee. Mensen leven daar ook anders samen met elkaar. Er is zoveel meer respect voor oude mensen, bijvoorbeeld. Het Nederlandse fenomeen van groepjes jongeren die 's avonds rondhangen op hun scooters en onschuldige meisjes naroepen, bestaat niet eens in Spanje. 

3. Het op mezelf wonen. Inmiddels woon ik weer een aantal dagen bij mijn ouders, en hoewel ze me niks opleggen of verbieden, het is toch anders. Ik kan niet meer tot op het laatste moment beslissen wat ik ga doen, als je met andere mensen woont moet je toch rekening houden. Natuurlijk vind ik het niet erg om weer terug te zijn en heeft het ook voordelen om thuis te wonen, maar als je eenmaal geproefd hebt van het onafhankelijke, is teruggaan soms toch lastig.

4. Dat er altijd mensen op straat waren. Als je in Nederland na 9 uur over straat rijdt, vooral in woonwijken, zie je enkel een handjevol mensen dat hun hond uitlaat. In Spanje leeft iedereen op straat. Mensen wonen in kleine huizen en het is altijd mooi weer, dus er is geen reden om niet naar buiten te gaan. De sfeer is relaxt en het is gezellig op straat. In Nederland leeft iedereen zo op zichzelf, de sfeer op straat is ver te zoeken. Ook het buiten de deur eten, van ontbijt tot diner, is zoveel normaler in Spanje. Dingen zijn goedkoper, terrasjes zitten altijd vol. Iedereen maakt daar tijd voor.

5. De mensen met wie ik was. Ook al waren we allemaal heel erg verschillend, we hadden ook iets gemeenschappelijk: we waren allemaal alleen. En dat bindt. Iedereen heeft iemand nodig. Je kunt niet alles alleen beleven. Het was zo fijn om deze twee maanden te beleven met geweldige mensen en het is zo gek om elkaar dan opeens niet meer elke dag te zien.

Voorlopig was dit, denk ik, het laatste berichtje op deze blog. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen en voor jullie lieve berichtjes. Ik heb een geweldige tijd gehad in Spanje en ik had dit nooit willen missen. Ondanks dat ik het doodeng vond en het niet altijd makkelijk was, ben ik zo blij dat ik dit gedaan heb.

De laatste vanuit Spanje

Aaaaaah, het is 27 juni en dat betekent dat ik morgenvroeg Valencia ga verlaten. Het is écht zo ontzettend snel gegaan, maar tegelijkertijd voelt het ook alsof ik hier al ontzettend lang woon. Alles is zo gewoon geworden. De straten, de huizen, de winkels, de parken, de mensen. Alles voelt als thuis. Ik dacht altijd dat het stom overdreven was als mensen zeiden dat ze verliefd waren geworden op een stad, maar nu weet ik ook zeker dat het kan: Valencia, ik hou van je.

Woensdag was de laatste échte schooldag en na school ben ik met Olivier en zijn moeder (want die was een dagje hier) gaan lunchen bij Lanbrusqueria. (Dat leuke, goedkope en heerlijke Italiaanse restaurantje waar ik al zo vaak ben geweest). Daarna ben ik toch maar naar huis gegaan om te leren voor het examen van de volgende dag, want ik wilde het toch wel heel erg graag halen. 

Donderdag was het examen, en aaah, het was toch best wel moeilijk. Het lezen en spreken ging heel goed, maar de rest was toch wel lastig. Na school ben ik naar huis gegaan om te beginnen met inpakken en daarna ben ik met Olivier ijs gaan eten bij Muuuu, de leukste ijszaak van Valencia waar we inmiddels vaste klant zijn. Daarna wilden we nog een wijntje drinken bij Enbabia, het leuke café in mijn straat, maar uiteindelijk bleek dat het dicht was en hebben we maar wijn gehaald bij de Mercadona en bij mij op de bank wijn gedronken en een beetje gefilosofeerd over hoe mooi het leven in Valencia is. 

En vandaag is alweer vrijdag. Vanochtend hoorde ik dat ik de test gehaald heb, dus officieel nu op B1 niveau zit. Jeeeee! Dat was mijn doel en ik ga nu mooi met een certificaat naar huis waar B1 op staat. Vanmiddag heb ik al afscheid genomen van mijn huisgenootje (want zij vertrok vanmiddag al) en helaas ook van Sergio, de leukste Zwitser van de wereld. Zo'n beetje alles is ingepakt nu en morgenvroeg verlaat ik om half 8 mijn fijne appartementje. 

Het was zo ontzettend prachtig hier. Ook al is het echt niet altijd makkelijk geweest, ik ben zo ontzettend blij dat ik dit heb gedaan. Ik heb hard gewerkt om het allemaal te kunnen betalen maar het was het dubbel en dwars waard. Ik kan een aardig woordje Spaans spreken, heb geleerd hoe het is om op mezelf te wonen, heb geweldige mensen ontmoet en vrienden voor het leven gemaakt en most of all heb ik mezelf leren kennen. Alleen op reis gaan is een geweldige ervaring, en er dan ook nog fijne mensen ontmoeten om het mee te delen is al helemaal prachtig. Zoals Alexander Supertramp zei: "Happiness: only real when shared."

Plaza del Toros

Langzaamaan begin ik voor mezelf na te gaan of ik alles heb gedaan dat ik wilde doen. En het antwoord is ja. Mijn twee belangrijkste doelen waren Spaans leren en me thuis voelen in Valencia, en beiden zijn gelukt. Ik spreek een aardig woordje Spaans en het voelt bijna alsof ik hier écht woon. Ik kwam hier niet om zoveel mogelijk te feesten, om alleen maar op het strand te liggen of om elke dag tot 's avonds laat te studeren. Ik kwam hier om me Spaans te voelen. And so I did.

Afgelopen weekend was een heerlijk rustig weekend. Eigenlijk heb ik bijna niks gedaan. En dat is fijn, want dat is ook onderdeel van je thuis voelen. Als ik dag in dag uit culturele dingen zou gaan doen, zou ik me acht weken lang een toerist voelen. Nadat ik zaterdag met Olivier een beetje had rondgehangen in de stad, ben ik even thuis op de bank gaan slapen en heb ik eigenlijk de rest van de avond niet veel meer gedaan. Een beetje gegeten en series gekeken en opgeruimd en lijstjes gemaakt van wat ik nog wil doen.

Zondagochtend heb ik eindelijk heeeeeel erg lang uitgeslapen. Dat was lang geleden. Daarna heb ik banaan-amandel pannenkoekjes gebakken (Aanrader! Eitje mixen met een geprakte banaan en amandelmelk en dan bakken) en heb ik met Olivier in het park gepicknickt en daarna hebben we nog ijs gegeten. Lekkah lekkah. We strandden uiteindelijk in een festiviteit op Plaza de la Virgen met een optocht met grote te poppen en dansende mensen. 

Maandag was weer een schooldag en hebben we een beetje voorbereid op het examen van deze week. Na school zijn we 's avonds de wedstrijd Nederland-Chili gaan kijken in de Black Note club, een jazzcafé met een Nederlandse eigenaar dat voor de gelegenheid is omgetoverd tot een oranje-café. Het was wel leuk om de wedstrijd met allemaal Nederlanders te kijken, maar om eerlijk te zijn vind ik dat hele oranje gedoe maar niks, en dus was ik blij toen ik weer weg kon uit de Nederlands pratende meute. Na de wedstrijd was het namelijk tijd om naar het strand te gaan, waar San Juan gevierd werd. Overal aan de kust van het Iberisch schiereiland vieren ze op 23 juni dat de zomer is begonnen. Hier is de traditie dat iedereen naar het strand gaat en daar een kampvuurtje maakt en gaat barbecuen. Om 00.00 uur moet je de zee in en over zeven golven springen en daarna mag je een wens doen. Het was echt ontzettend gezellig en ongelooflijk druk op het strand en gelukkig bleef het 's avond best warm, dus zijn we heerlijk tot een uurtje of 2 blijven zitten. 

Vanochtend regende het helaas (gelukkig pas voor de derde keer dat ik hier ben!) en 's middags hebben we Plaza de Toros bezocht. Een tijdje geleden was er een echt stierengevecht en daar wilde ik niet heen, maar vandaag konden we het museum en de arena bekijken. Ik vond het allemaal wel een beetje luguber om te zien wat ze nou precies met de stieren doen, maar het is wel een groot onderdeel van de cultuur hier en ik vind dat je er pas een mening over mag hebben als je er iets van weet, dus bij dezen: ik vind het belachelijk dat dit nog bestaat. Daarna zijn we gaan lunchen (pintxos, jeeee) en verder stelt mijn dag weinig voor. 

Liefs,
Wies

Een week vol

Ik weet niet of het een goed iets is of niet, maar ik heb en countdown-app geïnstalleerd op mijn telefoon om te zien over hoeveel dagen ik naar huis ga. Niet dat ik de dagen aftel om eindelijk naar huis te mogen, maar meer om te blijven realiseren hoe snel het voorbij is gegaan en hoeveel ik nog wil doen. Inmiddels staat er nog maar '7 dagen' op de teller en begin ik me echt te realiseren dat dit alles bijna voorbij is. De eerste dagen gingen zo langzaam maar alle weken die volgden gingen zo snel voorbij..

Afgelopen zondagavond kwam ik terug uit Barcelona en lag er iets leuks op me te wachten in de badkamer: een kakkerlak. En niet gewoon een kleintje hoor, een gigantische met uitgevouwen vleugels en megagrote voelsprieten. Het enige dat ik weet over kakkerlakken is dat je nog verder van huis bent als je ze doodslaat, aangezien hun eitjes dan overal terechtkomen, dus ik ben 'm met een spuitbus deo te lijf gegaan. 

Op maandagochtend ging ik naar school en daarna naar het strand met Maxime en Sergio. Helaas waaide het zo ontzettend hard dat we in wandelende zandsculpturen veranderden dus helaas zijn we niet heel lang gebleven. Op dinsdag hebben we wederom gegeten bij Lambrusqueria, het goedkope maar o zo lekkere Italiaanse restaurant dat dicht bij school zit. Tijdens de lunch zit het hier altijd stampvol en dat is ook zeker logisch: een driegangenmenu voor 6,95 dat ook nog eens écht lekker is. Daar komt natuurlijk half Valencia op af (en gelukkig niet zoveel toeristen). Die avond heb ik Myrthe en Poui opgehaald van het vliegveld, hebben we de halve stad doorgelopen om hun hostel te zoeken en zijn we daarna nog een ijsje gaat halen in het centrum 's nachts. 

Op woensdagmiddag heb ik met Poui en Myrthe geluncht in het park en ze de stad laten zien. We hebben een beetje gewinkeld en natuurlijk een ijsje gehaald bij mijn favoriete Italiaan (die trouwens niet zo blij was toen ik vorige week vertelde dat ik wegging, want ik ben zo'n beetje zijn beste klant. Oeps..) en daarna hebben we bij mij in de wijk bij de kebabtent de wedstrijd Ned-Aus gegekeken en zijn we gaan avondeten bij 100Montaditos, het was immers woensdagavond. (Dan zijn alle drankjes en montaditos daar 1 euro)

Donderdag na school heb ik Poui en Myrthe meegenomen naar de botanische tuin, waar we geluncht hebben en katten geaaid hebben. Daarna moest ik wel een beetje op tijd weg omdat ik wilde studeren voor de test van volgende week, maar het ging niet zo goed. Donderdagavond was een avond met een hoop heimweegevoelens helaas. Ondanks dat ik het hier elke dag naar mijn zin heb, wordt ik soms ineens overladen met een gevoel van heimwee. Dat is ook niet erg. Het doet me extra beseffen wat ik thuis heb en het vervelende gevoel is gelukkig altijd maar van korte duur. Om de heimweegevoelens tegen te gaan ben ik uiteindelijk 's avonds nog maar even naar het park gegaan met Maxime en Sergio om Ciudad de las Artes bij nacht te bewonderen en te picknicken met razendsnelle zelfgemaakte paella. 

En toen was het alweer vrijdag. We hadden gepland om met iedereen paella te gaan lunchen op het strand, maar gingen uiteindelijk met z'n viertjes. We kregen een megagrote pan met paella op tafel en hebben alles er tot de laatste rijstkorrel uitgeschraapt, het was zó lekker. Aan het einde van de middag ben ik nog even met Maxime de stad in geweest en hebben we thee gedronken en ook in de avond zijn we samen de stad ingegaan (in onze nieuwe maxidresses!) en hebben we ijs gegeten. Daarna hebben we de rest weer ontmoet (die waren de verschrikkelijke wedstrijd van Zwitserland kijken) en toen zijn we naar de skybar gegaan waar ik een paar weken geleden ook al met Sjoerd was. Het was natuurlijk ontzettend duur maar wel heel erg leuk. We wilden een beetje op tijd teruggaan omdat Maxime de volgende dag terug zou vliegen, maar uiteindelijk belandden we nog in een bar bij ons in de straat en hebben we tot in de vroege uurtjes gepraat. Uiteindelijk heb ik met Olivier vanochtend Maxime naar het vliegveld gebracht, wat best een beetje emotioneel was. De afgelopen zeven weken heb ik elke dag vanalles samen met Maxime gedaan en dat is nu in één keer weg. Gelukkig zien we elkaar nog in Nederland!

Na het afscheid ben ik met Olivier naar de Mercado Central gegaan om fruit te ontbijten en hebben we nog een beetje gewinkeld. Helaas waren we daarna zo moe, ook wel logisch na de korte nacht, dus ben ik naar huis gegaan om siësta te houden, waar ik net uit ontwaakt ben.

Inmiddels is mijn laatste week hier ingegaan. Aan de ene kant kijk ik ernaar uit om weer naar huis te gaan, maar aan de andere kant is het zo stom om te beseffen dat dit alles nooit meer terugkomt. Het is hier zo fijn. Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet. Het leven in Spanje is zo mooi. En alles gaat zo snel. Het is dubbel.

Liefs,

Wies

Barcelona

Jaaaa, vrijdagochtend was het zo ver: we gingen naar Barcelona! Met een ander meisje en drie jongens stapten we vrijdag in de trein voor een drie uur durende rit naar Catalonië. We kwamen aan rond de middag en het was zó ontzettend heet. Dat hadden we duidelijk niet verwacht, en dat had de iPhone weer-app ook niet voorspeld. We zijn gaan omkleden in ons hostel en hebben toen de Sagrada Familia bezichtigd, die lag namelijk op tien minuten lopen van ons hostel. 

Daarna zijn we de stad doorkruist en hebben we onder andere La Pedrera en Casa Batllo gezien, beiden ook bouwwerken van Gaudi. We eindigden onze dag op de Ramblas en met een dinertje in de haven. Ik vond het meteen ontzettend leuk om terug te zijn in Barcelona (drie jaar geleden was ik er ook al, maar dan met school) en ik herkende nog verrassend veel dingen :-)

Natuurlijk keken we 's avonds de wedstrijd Nederland-Spanje en het was echt prachtig om te zien hoe het hele hostel (met mensen uit Zweden, China, Korea en veel meer) juichte voor Nederland. En natuurlijk waren we na afloop hartstikke trots.

Op zaterdag wilden de jongens Camp Nou bekijken en zijn Maxime en ik gaan shoppen. Met ons 100% Barcelona gidsje op zak, zijn we langs een hoop leuke lokale winkeltjes gekomen en hebben we leuke dingen gezien. Zeker een aanrader! In de avond heb ik met Maxime overheerlijk gegeten bij een Mexicaans restaurantje in een studentenwijk: dit was echt het allerlekkerste eten dat we ooit in Spanje op hebben. Ik had een vegetarische burrito met rijst, sla, champignons, zure room, kaas en bonen. Mmmmm.

Zondag was een rustige dag want er was slecht weer voorspeld. Desalniettemin zijn Maxime en ik naar Parc Güell gelopen.. De berg op met warm weer is geen aanrader. Het was wel prachtig om te zien en we hebben zeker genoten. In de middag zijn we teruggegaan naar het centrum en hebben we lunch gehaald bij de wok to go. Ook dat was heerlijk :) Helaas was het aan het einde van de middag alweer tijd om terug te gaan naar Valencia, wat al behoorlijk als thuis voelt.

Barcelona is een heerlijke stad voor een stedentripje. Er is zoveel te zien en te beleven! Een nadeel vond ik wel echt dat ik me ontzettend onveilig voelde en constant moest opletten dat er niks uit mijn tas werd gejat. In Valencia is het allemaal een stuk relaxter.

Liefs,
Wies

Toeristenfamilie

In mijn vorige dagboek-stukje vertelde ik al dat papa en mama hier op vakantie waren. Op zaterdagochtend zijn we naar de Mercado Central geweest om fijn te neuzen tussen het verse fruit en de grote hompen vlees. Fijn dat er nog plekken op de wereld zijn waar je vlees gewoon in zijn echte vorm ziet, in plaats van in een fancy plastic verpakking in de supermarkt. Op deze manier weten mensen tenminste nog een beetje waar hun eten vandaan komt. Daarna hebben we wat leuke winkels bezocht en uiteindelijk de kathedraal en zijn we neergestreken op mijn favoriete plein: Plaza de la Virgen, om lekker te lunchen.

Op zondag heeft papa mijn fiets meegenomen en zijn mama en ik naar Ciudad de las Artes gelopen. Op zondag is het altijd heel erg druk in het Turiapark omdat dat een beetje familiedag is, dus het was erg gezellig. Helaas communiceerden we een beetje verkeerd, want  papa was al op en neer gefietst toen wij er aankwamen en dus zijn we maar weer teruggelopen en hebben we lekker ijs gegeten in de stad en 's avonds overheerlijke paella gegeten op het strand. (Daar waar ik ook al met Jeanne geweest was) Toen ik 's avonds terug kwam had ik eindelijk een nieuw huisgenootje! Een 19-jarig meisje uit Zwitserland :)

Op maandag moest ik gewoon weer naar school en was het leuk om iedereen weer te zien, omdat er een groepje mensen naar Madrid was geweest. Verder stelden maandag en dinsdag weinig voor, behalve dat ik dinsdagmiddag met Maxime en mijn ouders ben gaan lunchen bij onze favo Italiaan: waar een menu del dia (van drie gangen) maar 6,95 kost. En ook 's avonds was er eetfestijn: barbecueën in Foios bij de familie van Olivier. Allemaal lekker dus.

Op woensdagochtend heb ik met papa en mama ontbeten in het bed&breakfast waar zij verbleven. Het was echt een ontzettend lekker en mooi ontbijtje. Als je ooit in Valencia verblijft is ABCyou echt een aanrader. De koffie is er écht goed en de ontbijtjes worden met liefde gemaakt. (Oh en de inrichting is prachtig!)

Helaas gingen papa en mama daarna weer naar huis en moest ik weer naar school. In de middag ben ik naar het strand gegaan met Sergio, mijn nieuwe huisgenootje en een Amerikaans meisje. Het was heel gezellig en ik ben (alweer) erg bruin geworden. Het gaat hard :) 

Het is zo ontzettend fijn om me zo vrij te voelen hier. Waarschijnlijk zijn dit de acht meest vrije weken uit mijn leven: ik heb nul verplichtingen en de mogelijkheid om helemaal opnieuw te beginnen. Dit is het beste gevoel ooit.

Liefs,
Wies


(Mijn volgende post gaat over mijn weekend in Barcelona!)

Over waarom

Ik ben gelukkig in Spanje omdat...

1. ...ik nu zes weken op mezelf woon en stiekem had verwacht dat ik best een beetje eenzaam zou zijn, maar ik juist de perfecte balans heb gevonden tussen alleen dingen doen en met anderen.

2. ...ik zo ontzettend goed besef wat ik thuis allemaal heb en hoeveel het waard is om zulke fijne ouders en een fijn broertje te hebben. Dat ze om mij geven en ik om hen en dat ik zo ontzettend veel op ze lijk, maar toch ook van ze verschil.

3. ...het hier altijd mooi weer is

4. ...ik ontzettend fijne en lieve mensen heb gevonden hier, waarbij ik ontzettend op mijn gemak ben 

5. ...het leven hier niet zo gehaast is als in Nederland. Alles komt wel goed

6. ...ik straks in Nederland antropologie ga studeren en dus eindelijk ga doen wat al jaren in m'n hoofd zat

7.  ...ik een beetje Spaans kan praten, wat ik stiekem best vet cool gaaf tof vind

8. ...het leven gewoon mooi is

9. ...ik me erbij heb neergelegd dat ik geen idee heb hoe mijn leven en toekomst eruit gaat zien

10. ...paella lekker is

Al over de helft

Een week geleden verscheen er voor het laatst een blogje van mijn hand. Een week geleden zat ik op de helft van mijn verblijf. En momenteel heb ik nog maar drie weken te gaan. Ik blijf zeggen dat de tijd zo ontzettend snel gaat, want het is echt zo. Vijf weken geleden kwam ik hier aan: bang en onzeker, maar ook vol goede moed en met honger naar avontuur. Het begin was lastig, maar na een paar dagen ging er een balletje rollen. Inmiddels geniet ik elke dag met volle teugen en ben ik heel erg blij dat ik nog niet naar huis hoef. 

Nog steeds probeer ik van elke dag bij te houden wat ik heb gedaan. Misschien leest dat leuk voor jullie, misschien ook niet. Maakt weinig uit, want ik doe het toch wel. Het is fijn om voor mezelf de kleine dingetjes bij te houden. Want die vergeet je zo snel. 

Zondag was Sjoerd nog hier. Samen met de nieuwe huisgenootjes van Maxime zijn we naar het strand geweest. Het was best mooi weer maar aan het strand waait het altijd zo hard, dus erg lang hebben we er niet gezeten. Wel ben ik voor het eerst écht verbrand. Dat is me nog nooit in mijn leven gebeurd (behalve een beetje mijn neus dan), maar nu was het toch behoorlijk raak. Moet je ook eens meegemaakt hebben denk ik. In de avond zijn we naar Ruzafa gegaan, een beetje een hipsterwijk in het zuiden van Valencia. Daar zat een tof café: Ubik. Eigenlijk was het een café en bibliotheek in één. Gevuld met hipsters. Dat zijn zo'n beetje de ingrediënten om mij gelukkig te maken dus ik had een fijne avond. 

Maandag was een schooldag. De eerste dag in A2, het tweede niveau. Met een nieuwe klas! Ik zit nog wel met een paar mensen uit mijn oude klas, maar niet iedereen heeft het examen gehaald en er zijn nieuwe mensen ingestroomd, dus de klassen zijn veranderd. Ik zit nu onder andere met een Amerikaans meisje, een Russische vrouw en een Japans meisje. Het is echt best gaaf om met zoveel nationaliteiten in een klas te zitten. Zoiets maak je gewoon niet vaak mee en omdat de klassen klein zijn kun je ook echt met mensen praten over hun land en cultuur. In de middag nuttigden Sjoerd en ik een laatste paella in het park en zwaaide ik 'm uit, terwijl ik ondertussen besefte dat mijn 'tweede helft' hier al is ingegaan. 

En vrijdag arriveerden mijn ouders hier! Pas toen ze hier aankwamen merkte ik dat ik ze behoorlijk had gemist. Het is zo ontzettend leuk om m'n ouders de stad te laten zien. (En een goed excuus om me lekker als toerist te gedragen en overal op de foto te gaan) We hebben vrijdagavond overheerlijk gegeten bij Copenhagen, een vegetarisch restaurant. Mega-aanrader voor als je ooit in Valencia bent!

Liefs,
Wies

Paella, tapas en gazpacho

Het is vandaag zaterdag 31 mei en dat betekent dat het vandaag precies vier weken geleden was dat ik hier aankwam. En er is zoveel gebeurt in die tijd. Vier weken geleden zat ik huilen op Schiphol omdat ik niet weg wilde van het fijne thuis. Inmiddels wil ik voorlopig niet naar huis en voelt Valencia zelfs al een beetje als ´home´. Ik heb zo ontzettend veel mensen leren kennen. Veel Nederlanders die hier studeren, maar ook een hoop andere nationaliteiten. Ik heb al zoveel mooie plekjes in Valencia gezien, maar er valt nog zoveel te ontdekken. Het gevoel van ultieme vrijheid dat ik hier ervaar, wil ik het liefst nooit meer opgeven. Ik ben gelukkig.

Inmiddels is Sjoerd hier aangekomen voor een paar dagen. Dinsdagavond ben ik naar de kooklessen op school geweest en daar hebben we gazpacho gemaakt: lekker, makkelijk en gezond. Echt iets voor mij dus. Na het koken heb ik Sjoerd opgehaald van het vliegveld en zijn we naar mijn huis gegaan, waar ik nog steeds geen nieuwe huisgenoten heb. Op woensdag ging ik natuurlijk gewoon naar school, want ik had immers op donderdag examen. Na school hebben Sjoerd en ik ons als echte Spanjaarden gedragen en de hele middag tapas zitten eten op Plaza de la Virgen, het fijnste plein van Valencia. En natuurlijk heb ik Sjoerd de toeristische rondleiding gegeven door het centrum. Het is zo ontzettend leuk om iemand te kunnen rondleiden in een stad waar je jezelf steeds meer thuis gaat voelen. 

Op donderdag had ik examen. Sommige onderdelen waren best lastig, maar het luistergedeelte was bijvoorbeeld echt absurd makkelijk. Spreken vond ik wel moeilijk, maar ik kwam redelijk uit mijn woorden. Na het examen ben ik met Sjoerd naar het park gegaan om te lunchen en in de avond heb ik met Maxime paella gekookt voor wat mensen. Omnomnom, het was echt heerlijk en heel erg makkelijk. (Niet helemaal correct volgens de Spaanse gewoontes, want paella is eigenlijk een lunchgerecht) (Veel van wat ik schrijf gaat trouwens wel over eten, hihi) We hadden het plan om uit te gaan omdat de examens voorbij waren, maar het eindigde als een avondje biertjes drinken bij mij op de bank. Fijne avonden zijn dat. (Al helemaal omdat ik daarna mijn bed in kan rollen vanaf de bank. Of desnoods op de bank kan blijven liggen) Vrijdag was weinig bijzonders: in de middag ben ik gaan winkelen met wat klasgenoten (vintage!) en ik ben met Bart en Sjoerd naar een ondergrondse Romeinse opgraving geweest. 

En vandaag is zaterdag. Vier weken nadat ik hier aankwam. Vanochtend ben ik met Sjoerd naar de Mercado Central geweest en hebben we La Lonja bezocht, dat was vroeger de beurs waarop in zijde gehandeld werd en waar Valencia een grote en belangrijke stad is geworden. Daarna zijn we met een jongen uit mijn klas naar het Bioparc geweest. Een grote dierentuin aan het einde van het Turiapark, waar dieren in hun zo natuurlijk mogelijke habitat leven. Er zijn dus geen hekken of muren, maar slechts rotsen en stroken water. We hebben onder andere olifanten en giraffes van heel dichtbij gezien. Foto's volgen nog!

Liefs,
Wies

Voetbal en verse kruiden

Het is inmiddels al weer week 4. De tijd gaat zo snel. En het is hier zo fijn. Ik moet er voorlopig niet aan denken om weer naar Nederland te moeten. De vrijheden die ik hier heb bevallen me zo goed. Niet dat ik in Nederland niet vrij was, maar ik merk wel dat een nieuwe omgeving zonder structuur me echt goed doet. Ik leer mezelf kennen. En dat voelt fijn. En was ook de bedoeling van dit jaar natuurlijk.

Zaterdagavond was een echte Spaanse avond: we keken de champions league bij mij thuis. Pizza erbij, bier erbij. Mannenavondje. (Met drie vrouwen en vier mannen) Natuurlijk waren we allemaal voor Atletico, dus aan het einde van de avond was de stemming niet best. Maar dat mocht de pret niet drukken, dus we namen een taxi naar El Carmen en hebben tot in de vroege uurtjes gedanst. Zondagochtend ben ik met Jeanne helemaal naar Ciudad de las Artes gelopen. Je weet wel, dat futuristische gebeuren met die witte gebouwen en dat blauwe water. (Oké, zonder gein: het zijn best mooie gebouwen in het zuidoosten van Valencia, met onder andere een theater, museum en aquarium) Je kan er helemaal heen lopen door het Turia-park, maar dat is vanaf hier toch wel een uurtje lopen. Gelukkig scheen de zon en was het druk in het park, zondag is hier immers familiedag (aka picknickdag). Na rondgekeken te hebben zijn we teruggelopen naar de stad voor het lekkerste ijsje ooit bij Mungi il gelato. En aan het einde van de dag hebben we de lekkerste paella ooit gegeten op het strand. Och och och, wat heb ik genoten. 

Ik ga eigenlijk bijna nooit naar het strand en iedereen (vooral jullie in Nederland ja) vindt dat raar. Maar zo raar is het niet. Het waait namelijk altijd mega-hard aan het strand. Zand in je ogen is gewoon niet echt iets fijns. En bovendien is het strand niet heel goed bereikbaar te voet, want het ligt in een wat minder goede buitenwijk. En: overal zijn parken. Dus waarom naar het strand gaan als er parken zijn? 

Deze week heb ik geen huisgenoten omdat mijn vorige twee roommates zijn vertrokken en er deze week blijkbaar geen nieuwe zijn. Volgende week start er een nieuwe beginnerscursus, dus dan zal het wel weer druk worden. Het is in ieder geval tot nu toe best fijn om het appartement voor me alleen te hebben. Geen rotzooi van anderen en rustig kunnen douchen op elk tijdstip. Het is wel best stil, maar de drukte kun je altijd zelf opzoeken natuurlijk. 

Maandag was natuurlijk weer een schooldag en we zijn alles aan het herhalen omdat het deze week examenweek is. Na school ben ik met Sergio en Maxime naar de botanische tuin gegaan. De vrouw bij de kassa wilde ons geen studentenkorting geven omdat we geen studentenkaart hebben (dus we moesten 2 euro betalen in plaats van 1, ja het gaat hier om hoge bedragen) dus toen hebben we stiekem kruiden geplukt om mee naar huis te nemen en zo dronken we die avond onze 'eigen' verse muntthee. 

Liefs,

Wies

Jeanne is hier!

Eigenlijk houd ik me meteen niet aan mijn woord: in mijn vorige blogje schreef ik dat ik elke dag braaf naar school ging, maar op donderdag ben ik niet geweest. (Niet omdat ik geen zin had, maar omdat ik die nacht een migraine-aanval had gehad). Ik heb de hele ochtend geslapen en rond de middag besloot ik dat het tijd werd om het appartement eens goed schoon te maken. Mijn twee huisgenootjes deden daar niet meer echt aan, omdat ze dit weekend vertrekken, maar ik woon hier nog zes weken dus ik heb er wel baat bij als alles een beetje netjes is. Ook wel fijn als mijn nieuwe huisgenootjes in een schoon huis aankomen (en meehelpen het schoon te houden natuurlijk). Die middag had ik een sushi-date met Maxime en Mandy, omdat Mandy op zaterdag zou vertrekken. Ondanks dat ik me nog niet helemaal lekker voelde, ben ik toch gegaan en het was echt heerlijk: all you can eat sushi voor maar 11 euro. (Ik hoor jullie allemaal al je koffers pakken en naar Valencia vliegen op dit moment, want oooooh, het was zo lekker en zo goedkoop). Verder stelde mijn dag weinig voor, ik had genoeg geluncht voor de rest van de dag en ik heb 's avonds een beetje gestudeerd omdat we volgende week ons eerste examen hebben. Aaaah, spannend!

Op vrijdag ben ik wel weer naar school geweest en merkte ik meteen dat ik best veel had gemist. Het tempo ligt behoorlijk hoog, en dat is fijn maar soms wel lastig. Gelukkig kon ik alles wel inhalen en ben ik nu weer helemaal bij. En na school was het tijd om naar het vliegveld te gaan om Jeanne op te halen! Ik ging met de metro, rechtstreeks vanaf waar ik woon, en dat was nog best een lang ritje. Ik vond het heel leuk om zelf eens iemand op de wachten op het vliegveld, want dat doe ik eigenlijk nooit haha. We zijn samen naar mijn appartement gegaan en daarna meteen de stad in, want ik kon niet wachten om Valencia te laten zien. Het is zo leuk om iemand rond te leiden in een stad die al een beetje als thuis voelt! We hebben een San Miguel gedronken op Plaza de la Virgen en zijn toen boodschappen gaan doen om thuis pasta te koken. De rest van de avond zijn we thuisgebleven want we wilden vroeg op, als echte toeristen :)

Op zaterdagochtend hebben we rustig ontbeten en daarna zijn we de stad ingelopen: we hebben de kathedraal bezocht en de toren van de kathedraal beklommen. Het was een hele enge, lange wenteltrap, maar het uitzicht was het zeker waard. Onder het kopje foto's staan wat foto's ervan! Daarna zijn we naar de Mercado Central geweest en ook dat was (weer!) heel erg leuk om te zien. We hebben smoothies gekocht en zijn in het park gaan chillen, want ja, zo gaat dat hier nou eenmaal en ik wil Jeanne natuurlijk wel goed laten inburgeren. Helaasch waaide het nogal hard en werd het best koud, dus zijn we naar huis gegaan om daar even rustig aan te doen. Vanavond kijken we de champions league finale bij mij thuis (huh, ik word opeens voetbalfan) en morgen houden we nog een toeristisch dagje. En ondertussen probeer ik vast een beetje te leren voor mijn examens, want ik hoop volgende week mijn A1 te halen en door te stromen naar A2.

Liefs,
Wies

iHola!

Vandaag heb ik niet echt een bijzonder blogje voor jullie. Ik heb niet veel interessants gedaan deze week. Maar toch wil ik alles opschrijven, want het lijkt me zo fijn om mijn hele avontuur altijd terug te kunnen lezen. Eigenlijk vind ik het zelfs nu al leuk om alles van drie weken terug tot nu te lezen: er is zoveel veranderd. De eerste dagen voelde ik me erg alleen en vroeg ik me honderd keer per dag af waar ik nou helemaal aan begonnen was. Nu geniet ik van elk moment en voelt het bijna alsof ik hier echt woon. En of ik nog terug naar huis wil? Ik moet er voorlopig niet aan denken...

Zoals ik in mijn vorige berichtje al vertelde, was zondag een rustige dag. Ik ben gaan hardlopen (dat nam ik me al twee weken voor maar nu kwam het er echt van) naar het Turiapark, waar ik met een jongen uit mijn klas had afgesproken en samen hebben we nog een eindje gerend. Daarna zijn we heerlijk in slaap gevallen op het gras met een fijn muziekje aan en in de avond heb ik rustig in m'n eentje gekookt, gegeten en huiswerk gemaakt. Maandag was weer een schooldag en helaas was het niet zo mooi weer. Het is hier wel gewoon warm hoor, maar best benauwd en bewolkt. Ik geloof dat het in Nederland beter was deze week :)

Ik was zo moe maandag, dat ik lekker na school naar huis ben gegaan voor een middagje bankhangen met mijn Canadese huisgenootje. Ik heb rustig mijn kamer opgeruimd (dat was wel nodig) en ben daarna mijn weekboodschappen gaan doen. Ik vind het altijd echt heerlijk om in het buitenland naar de supermarkt te gaan en heel lang rond te neuzen. Vaak resulteert dat wel in allerlei onbekende dingen kopen waarvan de helft vies blijkt te zijn, maar ach. Samen met mijn onderbuurmeisje heb ik in ieder geval heerlijk gekookt die avond en besloten we om daarna samen te gaan hardlopen. En dat ging goed! Half Valencia had hetzelfde idee om 21.30, dus de straten en parken stroomden letterlijk vol met hardlopers. Heel erg leuk en een fijn sfeertje. 

En ja dinsdag: school. Ik vind school nog steeds leuk, dus ik vind het elke dag geen probleem om te gaan. Niet iedereen denkt daar zo over, maar dat moeten ze natuurlijk zelf weten. Na school ben ik weer gaan parken (we hebben er maar werkwoorden van gemaakt: beaching and parking) met twee mensen van school. Ik hou zo enorm veel van het park. Echt waar, ik zou er elke dag kunnen liggen. Lezen, slapen, mensen kijken, eten, muziek luisteren. Hemel. In de avond heb ik weer met mijn onderbuurmeisje Maxime gekookt. Het is gewoon veel gezelliger om samen te eten en bovendien is het handiger met de grote verpakkingen in de supermarkt. Aangezien mijn huisgenootjes bijna nooit thuis eten, eet ik dus meestal met Maxime. Heel erg gezellig. We hebben dit keer vis gemaakt (de supermarkt heeft hier een mega verse vis-afdeling) en het was echt hemels: zalmfilet met pesto en tomaatjes uit de oven. Mmmmm. En en en: later op de avond zijn we weer gaan hardlopen. Ik had nooit verwacht dat ik verslaafd zou raken aan sporten, maar het kan dus blijkbaar. 

Vandaag is woensdag en na school ben ik met twee meisjes van school naar het culturele museum geweest. Ze hadden een tentoonstelling over de prehistorie en eentje over antropologie. Dat eerste was een beetje saai en alles was in het Spaans, dus ik kon er niet heel veel van maken. Maar ja, antropologie is mijn ding (julliewetenzelf) dus dat was heel erg leuk! De tentoonstelling ging over de Spaanse cultuur vanaf 1800 en werd aan de hand van een hele hoop voorwerpen uitgelegd. Ik vond het heel erg leuk om te zien en ik ga zeker nog een keertje terug, want het hele museum is gratis te bezoeken! 

Zoals ik vorige keer ook al schreef, ben ik er inmiddels vol van overtuigd dat het echt een hele goede keuze was om deze reis te maken. Het is echt niet altijd makkelijk, maar in dat soort situaties leer je jezelf heel erg goed kennen. Ik denk dat ik hiervoor ook al best zelfstandig was, maar daar ben ik zeker in gegroeid de afgelopen weken. Ook voelt het zo fijn om nu te zien dat ik alles best wel aankan in mijn eentje. Dat het lastig is om uit je comfortzone te stappen, maar dat je het gewoon eens moet doen en dat het je zoveel oplevert. Ik heb al zoveel mensen leren kennen, zoveel leuke dingen gedaan. En ik ben nog 5,5 week hier. Er is nog zoveel dat gaat komen. En ik wil hier voorlopig echt niet weg!

Ik ben heel erg benieuwd wat jullie vinden van mijn stukjes. Is het te veel? Of te weinig? Zou je meer foto's willen zien? Laat het me weten!

Liefs,
Wies

Tijd gaat snel

Huh, er zijn opeens al twee weken voorbij. Echt waar? Ja echt waar. Huh, hoe kan dat? Ja tijd gaat snel als je het leuk hebt. Blijkbaar ja. 

Oke, hoi! Het is inmiddels zondag en ik ben hier al twee weken. De eerste dagen leken niet voorbij te gaan, maar de afgelopen week ging zo ontzettend snel. Mijn laatste dagboekje was dinsdagavond, dus ik ga vandaag maar verder bij woensdagochtend. Wat natuurlijk gewoon een schooldag was. En ook al doen ze hier totaal niet moeilijk als je een dagje niet komt, ik ben tot nu toe braaf elke dag naar school gegaan. (Ja het kost me ook vrachtwagens vol centjes, waar ik een half jaar hard voor heb gewerkt) En school is best leuk en maar vier uurtjes per dag dus ja, allemaal goede redenen om gewoon te gaan. Voor woensdagmiddag had ik me met een ander meisje ingeschreven voor de salsa lessen van school. Maar we waren de enige twee. Dus samen met de danslerares gingen we naar het park en daar hebben we een uur staan dansen. (Lees: geprobeerd de pasjes na te doen en niet over onze eigen voeten te struikelen aangezien het tempo nogal hoog ligt bij salsa) en daarna zijn we voldaan naar huis gegaan om een culinair maaltje te koken. (Lees: spaghetti)

Donderdag was weer een gebruikelijke schooldag. Eigenlijk ga ik elke dag na school iets doen in de stad of in het park, maar vandaag had ik zoveel behoefte aan siësta dat ik maar naar huis ben gegaan. Mijn Canadese huisgenootje was er ook en we hebben de hele middag samen Game of Thrones gekeken, nagels gelakt en gegeten. Heel chill om even zo'n rustig middagje te hebben en 's avonds vroeg naar bed te kunnen, aangezien het op alle andere dagen vaak best laat wordt. (Niet iedereen denkt daar zo over trouwens: op vrijdag is eigenlijk maar de helft van de mensen aanwezig in de klas haha) Het was vrijdagmiddag echt heel erg warm, dus we hebben heerlijk liggen slapen in het park. 's Avonds hadden we wederom een pre-party bij mij thuis en daarna zijn we wezen stappen in El Carmen, de leukste uitgaanswijk hier. En het is zo chill dat taxi's hier zo goedkoop zijn 's nachts, een kwartier in de taxi kost je maar 6 euro dus met z'n drietjes is dat mega goedkoop. Ondanks dat het een latertje werd, was ik zaterdag op tijd op om naar de Mercado Central te gaan (de grote overdekte markt). Ik wilde er al twee weken lang heen, maar het lukte steeds niet vanwege school en omdat de markt al rond 2 uur 's middags dichtgaat. Maar vandaag dus wel, en het was ontzettend leuk. Een markt bezoeken in het buitenland is naar mijn idee een van de leukste dingen die er zijn. We hebben vers brood en fruit gekocht en daarna heerlijk gepicknickt in het park. Ooooh, the best things about living in Valencia: the weather and the parks.

De avond was all about voetbal. Rond zes uur speelde Barcelona de finale tegen Atletico en die zijn we gaan kijken in een barretje samen met Bart en zijn Spaanse vrienden. Eindelijk wat Spanjaarden ontmoet dus haha, en dat was erg leuk! Bijna iedereen was voor Barcelona, dus de stemming werd er niet veel beter op toen Barcelona verloor. Helaas. Om 8 uur zijn we even wat gaan eten en daarna was het tijd om naar Mestalla te gaan voor de wedstrijd Valencia - Celta de Vigo. Mijn allereerste voetbalwedstrijd in een stadion. En wat voor een stadion! Jeetje, wat groot en gaaf om te zien. We hadden hele goede plekken, bijna aan het veld en ik vond de sfeer echt geweldig. Valencia won uiteindelijk met 2-1. Het was geen belangrijke wedstrijd, aangezien het de laatste van het seizoen was en beide clubs ongeveer gelijk stonden in het klassement. Maar het was echt ontzettend leuk om eens gezien te hebben. 

Vandaag is weer een rustige dag. Al zijn ze dat allemaal. Het weer is vandaag helaas niet zo goed, maar ik ga straks toch maar weer even naar het park en wellicht een rondje fietsen. Valencia is fijn. Elke dag is anders, maar het voelt goed. Voor deze week heb ik nog weinig plannen, behalve dat Jeanne me vanaf vrijdag een paar dagen komt vergezellen hier. Jeeeee!

Liefs,
Wies

Oh, ik heb (eindelijk) wat foto's geplaatst onder het kopje Foto's hierboven!

Het balletje is gaan rollen

De dagen tussen mijn blogjes worden steeds langer: een goed teken. Ik ben de afgelopen dagen heel erg druk geweest, dus ik heb een hoop te vertellen! Onder het genot van een broodje avocado en de deuntjes van Alt-J (fijnste muziek ooit) schrijf ik deze post vanuit mijn appartement.

In mijn vorige verhaaltje schreef ik al dat er op vrijdagavond wat mensen bij mij thuis langs zouden komen. Mijn appartement heeft drie slaapkamers en we delen een woonkamer, keuken en badkamer. Samen met wat mensen van school gingen we bij ons in de woonkamer wat drinken en pizza eten, daarna gingen er nog wat mensen uit maar ik was zo moe dat ik niet mee ben gegaan. Het was heel erg gezellig. Op zaterdag was iedereen wel moe en heb ik met iemand in het park gelegen om een beetje bij te komen. We hangen sowieso veel in het park, want oh oh oh, wat is Valencia toch mooi. Misschien komt het omdat ik hier met een andere reden ben dan vakantie, maar de stad voelt zo fijn aan en zelfs al een klein beetje als thuis. Het leuke van Valencia is dat elke wijk heel erg levendig is, je kunt dus altijd overal terecht op een terrasje en winkeltjes zitten ook overal. Dat maakt ook dat het heel erg veilig voelt, ook 's avonds heb ik me nog geen moment onveilig gevoeld hier. En ja, de parken natuurlijk. Het Turia-park is het bekendste en grootste: de drooggevallen rivier dat nu een 7 km lang park is door de hele stad. Het is zo ontzettend leuk om te zien dat alle soorten mensen hier hun bezigheden hebben: van sporten tot slapen tot dansen.  En last but not least: het is hier altijd (alleen gisterochtend regende het) mooi weer. Het leven speelt zich dus veelal buiten af. 

Zondag was één van de meisjes van school jarig en om dat te vieren zijn we met de trein naar Xativá gegaan. Dat is een stadje in de buurt van Valencia (een uurtje met de trein, voor maar 4 euro 30. In Nederland had dit 20 euro gekost of zo) waar een groot kasteel in de bergen ligt. We zijn de berg opgelopen (een uur in de warmte), maar het was het zeker waard. Het kasteel stamt uit de 15e eeuw en werd bewoond door de Borgia-family. Je weet wel, die ook Pausen leverden. Er was ooit een televisieserie over die familie, The Borgias. Je kon overal in en rondlopen en het was erg mooi, maar heel erg warm. Volgens mij was het wel 30 graden die dag. Na het kasteelbezoek hebben we geluncht in het stadje en zijn we met de trein teruggegaan. Etenstijden zijn hier trouwens wel heel anders: lunchen doe je niet voor 3 uur en het is de grootste maaltijd van de dag. Avondeten doe je niet voor negenen en stelt meestal wat minder voor. Mijn eetpatroon is al aardig aangepast, maar het is soms nog wel even wennen en krijg ik op hele gekke tijden honger.

Maandag was ook weer een drukke dag: na school ben ik met twee mensen in het park gaan chillen (we're getting used to it) en hebben we een beetje plannen gemaakt voor de komende weken. Er staat in ieder geval een voetbalwestrijd gepland (aanstaande zondag speelt Valencia de laatste wedstrijd van het seizoen en het stadion is hier om de hoek), morgen gaan we naar salsa-lessen op school en misschien zelfs nog wel een weekendje Barcelona ergens in de komende weken. Op maandagavond hebben we ook meegedaan met twee school activiteiten: de city tour en de tapas avond. Elke maandag wordt er een wandeling door de stad georganiseerd voor de nieuwe mensen, maar omdat we vorige week niet mee hadden gedaan zijn we nu geweest. Op zich was dat wel fijn, want er werd nu eindelijk wat verteld over de gebouwen waar we elke dag al langs liepen. Daarna zijn we dus tapas gaan eten en ook dat was erg gezellig. Er deden best veel mensen mee en het restaurantje was erg leuk (en goedkoop!), maar het blijft lastig om vegetariër te zijn in Spanje. Echt in alles zit vlees. Gelukkig heb ik gelezen dat er een vegan-restaurant zit in de wijk bij school, dus daar ga ik binnenkort eens een bezoekje aan brengen.

Vandaag is dinsdag en was een rustige dag: school en park. Zometeen ga ik met een meisje uit het appartementengebouw koken en avondeten. Ik vind school nog steeds erg leuk en ik leer ontzettend veel. Het is zo fijn om elke dag te merken dat ik iedereen beter kan verstaan. We doen ook ontzettend veel leuke dingen met hele leuke mensen, dus alles begint een beetje op z'n plek te vallen. Valencia wordt elke dag een beetje kleiner voor mij: ik begin de weg te kennen en steeds meer leuke plekjes worden duidelijk. Het klinkt misschien een beetje vroeg om dit te zeggen, maar ik weet nu al zeker dat ik deze ervaring voor geen goud had willen missen.

Liefs,
Wies

Week één is al bijna voorbij

Ik wil niet zeggen dat het allemaal héél snel is gegaan, maar de eerste week is al wel om. En dat scheelt al een hoop. Dingen worden wat makkelijker. Ik ken de weg al een beetje en ik versta elke dag een beetje meer Spaans. Alhoewel ik nog steeds moet wennen (en wennen duurt nou eenmaal lang), voel ik me wel steeds meer op mijn gemak.

En het is best fijn om nieuw te zijn ergens. Sowieso omdat bijna iedereen nieuw is in mijn klas op school. En bijna iedereen komt hier alleen. Het is dus helemaal niet raar om elke pauze bij een ander groepje te gaan staan. Best fijn eigenlijk. Op donderdagmiddag raakte ik aan de praat met twee Nederlandse meisjes die één klas hoger zitten maar ook nieuw zijn. In de middag ben ik met ze mee gegaan en hebben we paella gegeten in het park: mijn eerste paella in Valencia haha. Het was in ieder geval erg lekker en gezellig. Iedereen is tot nu toe heel erg open en aardig.

In de avond heb ik een beetje bankgehangen met mijn Canadese huisgenootje en daarna heb ik weinig meer gedaan. De dagen zijn nog steeds best vermoeiend, vol nieuwe indrukken en bezigheden. Maar het is leuk en ik krijg de dagen in ieder geval vol, dus dat lijkt me een goed teken. Ik had gepland om een lijstje te maken met dingen die ik kon doen als ik alleen was of me verveelde, maar ik ben er nog niet eens aan toegekomen om dat lijstje te maken. Zegt genoeg denk ik.

Vandaag is het alweer vrijdag en was de laatste lesdag van deze week. De lessen vind ik nog steeds heel erg leuk, vooral de eerste twee uur. We hebben vier uur les op een dag en de docente die we in de ochtend hebben is echt ontzettend grappig en enthousiast, dus dat motiveert enorm. Ook die van de middag is leuk, maar wel wat minder los. De lessen zijn volledig in het Spaans, dus dat is even wennen, maar ik kan het inmiddels heel goed volgen. En het is ook behoorlijk gezellig in de klas :)

Na school ben ik met drie Nederlanders de stad in geweest en vanavond komen zij hier eten, samen met nog wat andere klasgenootjes. Iedereen neemt wat te eten en drinken mee, dus dat is wel heel leuk. Misschien gaan we daarna nog uit, maar dat zien we dan wel weer :) 

Ik schrijf nu nog vaak verhaaltjes (zo'n beetje om de dag) en ik probeer dat een beetje vol te houden. Ik weet echter niet hoe druk ik het ga hebben, dus misschien heb ik binnenkort minder tijd om te schrijven. (Of mijn leven wordt heel saai en ik heb niks om over te schrijven maar dat lijkt me niet). Ik krijg in ieder geval een hoop lieve en leuke reacties van jullie, via mail, facebook en whatsapp. Heel erg bedankt daarvoor, het heeft me behoorlijk door de eerste paar dagen heen gesleept en dat is fijn, maar ik vind het ook nu nog heel leuk om vanalles te horen van jullie, dus blijf vooral reageren! En verder schrijf ik deze verhaaltjes natuurlijk ook als een soort dagboek voor mezelf, want het lijkt me heel erg mooi om dit later allemaal terug te kunnen lezen en met een glimlach terug te kunnen kijken op hoe ik het hier heb gehad en hoe ik me hier heb ontwikkeld.

Liefs,
Wies

Het begint te wennen

Het is pas vijf dagen geleden dat ik hier aankwam, maar het voelt alsof ik hier al weken zit. Het begint allemaal een beetje te wennen. De weg naar school is inmiddels bekend en ik heb al een paar keer boodschappen gedaan en op het terras gezeten.

Dinsdagochtend was de tweede schooldag en ging heel goed. Ik vind het allemaal best leuk en het is ook goed te volgen, ondanks dat de docenten écht alleen maar Spaans tegen je praten. Je mag gelukkig wel een beetje in het Engels wat vragen, maar op zich gaat het ook aardig om in het Spaans dingen terug te zeggen. Na school ben ik even met de twee Nederlandse meisjes de stad ingegaan. Het is namelijk een half uur lopen van school naar huis en de school is in het centrum, dus het is handiger om dan even gebruik te maken van het feit dat je er al bent. We hebben wat winkels bekeken en zijn uiteindelijk neergestreken op het terrasje waar ik met Bart op dag 1 ijskoffie had gedronken. Het was leuk om een beetje te praten en mensen te kijken en ook fijn om gewoon Nederlands te kunnen praten, dan begrijp je elkaar toch beter.

Daarna zijn we nog even het wijkje rondom dat plein ingegaan en kwamen we een hoop vintage winkels tegen. De meesten van jullie weten vast wel dat ik daar groot liefhebber van ben :) Ik vond het sowieso leuk om even niet de Zara of H&M in te moeten maar fijn kon neuzen tussen mooie items en de geur van tweedehandswinkels kon opsnuiven. (Oké, die zin klopt grammaticaal niet helemaal maar ik ben momenteel te moe om het te veranderen). Na deze middag zijn we rond acht uur terug gegaan met de metro naar Benimaclet (de wijk waarin mijn appartement is) en daar heb ik met Florentine een hoop boodschappen gedaan. Ik heb nu een hele hoop eten in huis en kan gewoon simpele maaltijden koken 's avonds, scheelt weer moeite en geld. Het is wel wennen hoor, want ik heb natuurlijk nog nooit op mezelf gewoond en dat is dit in feite wel. Dan kom je er pas achter dat verpakkingen in de supermarkt bijna allemaal gemaakt zijn op huishoudens van twee of meer personen haha.

In de avond heb ik met mijn Canadese huisgenootje de hele keuken opgeruimd en alles weggegooid waarvan we niet wisten van wie het was. De keuken is opnieuw ingedeeld en we hebben allemaal een eigen schapje in de kast en in de koelkast. (En we kwamen erachter dat we minstens tien peper- en zoutstelletjes hebben)

Op woensdag was het weer school. En het was wederom leuk. Ik heb het idee dat ik best veel en snel ga leren de komende weken, dus dat is fijn. In de pauze op school verzamelt iedereen zich op het binnenplaatjes en gaan de rokers naar buiten, dus kun je ook mensen van andere klassen ontmoeten en een beetje meer van elkaar te weten komen. Best leuk dus :) 

Na deze schooldag ben ik wederom met de twee meisjes de stad in gegaan omdat de meneer van de fietsen ons had teruggebeld: om vier uur konden we fietsen ophalen! We wilden eigenlijk fietsen kopen, maar de meeste verhuurbedrijven verkopen pas aan het einde van het seizoen. Uiteindelijk hebben we nu een lichtgewicht stadsfietsje gescoord om voor twee maanden te huren voor 75 euro, best netjes. We zijn er meteen mee gaan rondtouren. Door Valencia liep vroeger een rivier en die is drooggelegd (of drooggevallen, I'm not sure) en daar is nu een groot stadspark dat dus door de hele stad loopt. Alle Valencianen zien dit ook een beetje als hun tuin, aangezien bijna iedereen hier in flats of appartementen woont. Via het park kwamen we ook uit bij Ciudad de las Artes y Sciencas, dat grote futuristische gebouw omgeven door blauw water wat je altijd op foto's van Valencia ziet. Het ligt dus een beetje uit het centrum, maar het is best groot en mooi om te zien. Ik ga er denk ik nog een keertje naar terug in m'n eentje. Genoeg tijd :)

Verder heb ik vanavond een uitgebreide pastasalade voor mezelf gemaakt en even huiswerk gemaakt en ik ga vanavond een beetje vroeg naar bed. De dagen zijn best lang en vol hier, dus aan het einde van de dag ben ik best moe.

Vergeleken met zaterdag en zondag heb ik het hier nu al veel meer naar mijn zin. Al is het nog steeds wennen en soms best lastig. Aan de ene kant wil ik graag dingen alleen doen en ontdekken in de stad, maar ik merk dat ik dan wel veel ga nadenken en thuis ga missen. Dus misschien is het beter om de komende dagen nog een beetje met anderen mee te gaan. Of er een goede balans tussen te vinden. Ik vind het best fijn om dingen alleen te doen, maar het is allemaal een hoop nieuws in één keer en dat valt soms best een beetje zwaar. Maar maak jullie geen zorgen hoor, het gaat goed met mij :)

Liefs,
Wies

Het kabbelt voort

Na een behoorlijk heftige en lastige eerste dag, komt er altijd een nieuwe dag. Een dag die misschien al een klein beetje beter wordt. En ja, zo was het ook wel.

Ik heb op zondag lekker uitgeslapen want ik was doodmoe en daarna heb ik afgesproken met een ander Nederlands meisje dat in dit gebouw woont. Het is eigenlijk een groot huis met vier verdiepingen en op elke verdieping zitten twee appartementen met elk drie kamers, een woonkamer, keuken en badkamer. Via de Facebookpagina van Studytravel was ik in contact gekomen met Florentine en zij bleek in hetzelfde huis te wonen als ik, maar dan een verdieping later. Omdat zij ook net aangekomen was hebben we samen een stukje van de omgeving bekeken. We zijn naar de school gewandeld zodat we vast wisten waar die was en hebben verder nog een hoop rondgekeken in Valencia. Rond een uurtje of drie zijn we teruggegaan en spraken we af om samen avond te eten. 

In de tussentijd heb ik een beetje gelezen, gegeten, geskyped en geslapen (want ja, ik vind het stiekem best lekker om net als de Spanjaarden tussen de middag te slapen), zijn we rond half negen op pad gegaan om te gaan eten. Zo ongeveer het halve huis ging mee en er kwamen ook nog wat mensen van school die in een ander appartement wonen. De meesten waren hier ook al een paar maanden. Ze lieten ons zien hoe de metro werkt en zo gingen we naar de wijk van de school om te eten. Ze hadden een burgertent uitgekozen waar je goedkoop hamburgers en bier kon krijgen. Niet erg Spaans, maar wel gezellig. Ik heb uiteindelijk maar een salade besteld, want het was al zo laat dat ik een beetje over mijn honger heen was. Het was leuk om wat nieuwe mensen te ontmoeten, al waren zij best al een hechte groep en vielen wij daar nog een beetje buiten. Uiteindelijk zijn we met de taxi teruggegaan naar het appartement en naar bed, want de volgende dag was onze eerste lesdag.

We moesten ons om half negen melden bij de school voor een test, maar omdat we total-beginners waren was er niet echt een test. Meer een soort van uitleg hoe het allemaal in zijn werk ging. Om half tien begonnen de echte lessen en ja hoor: alles was meteen honderd procent in het Spaans. Best wel lastig, maar wel heel leuk. De hele tijd luisteren naar iemand die je maar half begrijpt is best vermoeiend, maar ik denk wel dat het ervoor gaat zorgen dat we de taal snel onder de knie hebben. 

Ik zit in een klas met tien andere mensen: een paar Nederlanders en onder andere een Italiaan, Hongaar, Zweed en een Rus. Heel divers dus. De meesten zijn rond de twintig jaar, maar er zitten ook twee mannen van rond de dertig bij. Het is een beetje verschillend hoe lang iedereen blijft: sommigen een week, sommigen drie maanden. 

Na school ben ik met de twee Nederlandse meisjes (Florentine die bij mij woont en Tessa die ergens anders woont) op zoek gegaan naar een plek waar we een fiets kunnen huren of eventueel een tweedehandsje kunnen kopen. We hebben nog niks concreets gevonden maar de fietsenmeneer zou ons er nog over bellen. Dus misschien morgen meer :) Verder ben ik met de twee meisjes naar het strand geweest en hebben we rustig op een terrasje gezeten. Het strand is ongeveer een half uurtje lopen vanaf ons huis en op de terugweg hebben we maar de tram gepakt omdat het al donker werd en we zo moe waren.

Het was een behoorlijk drukke dag vol nieuwe indrukken en nieuwe mensen. Ik heb geen idee wat morgen me gaat brengen, maar ik ga in ieder geval naar school en zie dan wel verder. Niks moet, alles mag. Alle mensen die ik heb ontmoet zijn best anders dan dat ik ben: het lijkt wel alsof iedereen hier heel erg houdt van roken en feesten. Een beetje jammer, want zo ben ik zelf helemaal niet, maar iedereen is wel ontzettend aardig en staat open voor nieuwe contacten. Hopelijk blijft dat zo :)

Zoals jullie lezen heb ik weer een beetje mijn positieve energie teruggevonden, al is het nog steeds erg wennen en allemaal best lastig. Maar het komt wel goed, stukje bij beetje.

Liefs,
Wies

Over de eerste dag

Tranen prikken achter mijn ogen als ik dit artikel schrijf: als ik terugdenk aan het afscheid van gisterochtend moet ik weer bijna huilen. Het zijn misschien de perikelen van de eerste dagen hier, maar ik mis thuis verschrikkelijk. Misschien omdat ik nog zo moet wennen...

Om half vijf op zaterdagochtend was ik met papa, mama en Sjoerd op Schiphol. We hebben even een broodje gegeten en toen begon het echte afscheid nemen. Steeds maar spookte door mijn hoofd waar ik nou helemaal aan begon en dat het helemaal niks voor mij was om twee maanden van huis te zijn. 

De vlucht ging gelukkig heel snel en ik werd op het vliegveld opgehaald door een chauffeur. Hij bracht me naar mijn appartement. Ik vroeg eerst een aantal dingen in het Engels aan 'm, maar daar kwam weinig antwoord op. In het Spaans wilde het niet echt lukken want we begrepen elkaar niet, dus uiteindelijk ben ik maar stil geweest. Hij zette me af voor  het appartement en gaf me de sleutels. Ik ging naar binnen en trof een ongelooflijke rotzooi aan, en drie kamers waarin iedereen sliep. Uiteindelijk heb ik maar iemand wakker gemaakt en zij bleken helemaal niet te weten dat er een nieuw iemand zou komen. Sterker nog: degene wiens kamer ik zou krijgen lag nog in bed. Het hele appartement stonk naar rook want iedereen blijkt gewoon binnen te roken, ik heb maar meteen gezegd dat ik dat niet zo fijn vind. 

Uiteindelijk ging die jongen zijn bed uit en zijn spullen pakken en vertrok. Toen kon ik dus mijn kamer in om het op te ruimen en in te richten. Het was allemaal niet zo'n fijn begin en eigenlijk wilde ik meteen naar huis. Ik heb toen toch maar alles uitgepakt en ingericht en ben gaan douchen en omkleden. Kort daarna kwam er wel iemand namens de school nieuwe lakens brengen, maar inmiddels had ik de vorige al gewassen en mijn eigen beddengoed erop gedaan. Mijn twee huisgenootjes (een meisje uit Canada en een meisje uit Frankrijk) zaten vooral op hun kamer en zeiden weinig tegen mij. Zij zijn hier allebei al drie maanden en volgens mij aardig goed bevriend inmiddels. Ze zeggen uit zichzelf ook niks tegen mij, alleen als ik iets vraag of een gesprek begin. Een beetje onwennig en ongemakkelijk..

In de middag ben ik zelf maar even naar buiten gegaan om wat boodschappen te doen en rond te kijken. Ik ben even in een parkje gaan zitten om wat te eten en toen even op zoek gegaan naar waar mijn school zit, maar ik kon het niet vinden. Eenmaal in het appartement wilde ik eventjes gaan slapen omdat ik zo moe was, maar het lukte niet echt. Gelukkig kon ik daarna even met Bart afpreken (een vriend van Sjoerd die dit jaar in Valencia studeert). Het was fijn om even Nederlands te kunnen praten met iemand die ik een beetje ken hier en hij heeft me een stukje van Valencia laten zien met mooie pleinen en fonteinen. We hebben ijskoffie gedronken en zijn toen weer terug gelopen, waarna ik even wat avondeten bij de supermarkt heb gehaald en gegeten heb in de woonkamer van ons appartement. 

Om 22 uur vielen mijn ogen echt dicht (ik had immers maar een uurtje geslapen die nacht ervoor) en toen ben ik naar bed gegaan. Mijn huisgenoten heb ik niet meer gezien, maar ik geloof dat ze nog gingen stappen die avond. 

Ik vind het allemaal best wel wennen hier. Dat is natuurlijk logisch: een vreemde stad, een vreemde taal, vreemde mensen en geen thuis-gevoel. Ik mis thuis dan ook heel erg, hopelijk wordt dat snel een beetje minder. Gelukkig beginnen maandag de lessen op de taalschool, dus zal ik mensen ontmoeten die hier ook nieuw zijn. 

Liefs,
Wies

Nog één weekje

Het is vandaag zaterdag 26 april en dat betekent dat over precies één week mijn avontuur in Valencia begint. In de nacht van vrijdag op zaterdag vlieg ik vanuit Nederland naar het zonnige Spanje en begint mijn twee maanden durende tripje!

Twee maanden lijkt misschien niet zo lang, maar toch moet je aan een hele hoop dingen denken voor je vertrekt. Hoeveel kleding neem ik mee? (Veel!) Hoeveel geld? Hoe doe ik dat met mijn telefoon? Neem ik mijn toiletspullen mee of koop ik daar tandpasta en shampoo? Hoe zal het zijn in mijn toekomstige huis? Zal ik veel alleen zijn? Of wordt er van me verwacht dat ik elke dag mee op stap ga? Zal ik het Spaans snel onder de knie hebben? 

En nee, op bijna geen enkele vraag weet ik het goede antwoord. Al is er misschien niet eens één goed antwoord. Ik ga het allemaal zien en over me heen laten komen. Dat betekent natuurlijk niet dat ik het niet eng vind: ik vind het enorm spannend allemaal. Maar ik heb er vooral enorm veel zin, en ik ga fulltime genieten. Want twee maanden in Valencia wonen, dat doe je niet zo vaak.

Hebben jullie nog tips ter voorbereiding? Laat een reactie achter!

Liefs,
Wies

Het begin

Hier is het dan. Geen degelijk uitziende 'waarbenjij.nu', maar een blog met een persoonlijk tintje. Een blog waarop ik voor jullie en voor mezelf ga bijhouden hoe ik toe leef naar mijn vertrek naar Valencia. Hoe mijn reis verloopt. Wat ik daar allemaal doe. Wat er leuk is en wat niet. En een hele hoop meer. 

Op 3 mei zal ik vroeg in de ochtend vertrekken naar de stad waar ik al weken van droom: Valencia. Op zaterdagmiddag zal ik aankomen in mijn appartement en dan begint het échte avontuur. Vanaf dat moment zal ik met enige regelmaat een blogje schrijven over mijn avonturen in de derde stad van Spanje: Valencia! 

Ik ga hier verblijven van 3 mei tot en met 28 juni. Voornamelijk om Spaans te leren op een taalschooltje, maar natuurlijk ook om een hoop andere leuke dingen te zien, doen en leren.

Links in de zijbalk kun je alvast je e-mailadres invullen, zodat je op de hoogte wordt gehouden van nieuwe updates en foto's. Je krijgt dan elke keer een mailtje als er een nieuw berichtje online staat. Verder zou ik het heel erg leuk vinden als jullie een reactie achterlaten of iets terugschrijven! Zo weet ik een beetje wie mijn verhaaltjes lezen en wat jullie ervan vinden.

Als je meer wilt weten over hoe mijn plannen tot stand zijn gekomen, kun je klikken op 'over mij en mijn tussenjaar'. Hier leg ik alles uit, maar als je verder nog vragen hebt mag je ze natuurlijk altijd stellen door middel van een reactie onder dit bericht!

Liefs,

Wies